Zapiski starszej pani

Nie mieć pewności, że wiem wszystko najlepiej i mogę pouczać innych. Że tylko ja znam najlepszą drogę. Najlepsza dla mnie owszem, ale nie dla każdego w tej chwili. Może ktoś potrzebuje dotrzeć do wiedzy powoli, z innej strony, może ma jakieś braki. Wiedza się zmienia i narasta dezinformacja. Trzeba analizować, sprawdzać, porownywac. Jeśli chce komuś coś przekazać, potrzebuje najpierw dowiedzieć się, co on wie i czego nie wiem, a potem możemy dyskutować. 

I ważna sprawa - nie ma wiedzy obiektywnej. Każda połączona jest z jakimiś emocjami. Uszanujemy najpierw te emocje, a będzie nam łatwiej rozmawiać. Nikt nie chce być negatywnie oceniany za swoja wiedzę. 

Bóg nas wybiera do określonych zadań, dzieł, sytuacji życiowych. Nie jest tak, że coś nagle spada na nas, ani że On w coś wrzuca. On wybiera nas bardzo starannie, z namysłem, rozeznaniem sytuacji. Można Mu ufać, gdy dzieje się cos trudnego. Z pewnością przygotował też dla nas odpowiednią pomóc, czas i miejsce dla tych sytuacji. Splótł nasze sprawy ze sprawami innych ludzi, dlatego czasem musimy na coś czekać, a czasem coś dzieje się zbyt dla nas szybko. 

Nic nie dzieje się przypadkiem. 

Bóg wybiera nas do naszego życia. Bóg wybiera nasze życie dla nas. 

Boże, to na serio? Mam wejść na glebie mojego życia i żyć na serio? Poważnie, rozważnie, spokojnie i porządnie? Myśleć co, po co i jak mam zrobić? Zdecydować , do czego w życiu dążę, jakimi drogami i jakimi środkami? Rozeznawać, czy teraz kierują mną emocje, naciski innych ludzi, głos Boży czy przeciwnie? I tak za każdym razem, codziennie, przed każdą decyzja? 

Nie mogę już żyć spontanicznie, w wolności, kierując się pomysłami innych, wygłupami, przyjemnościami, " jakoś tak wyszło , nie wiadomo dlaczego". Po co tam poszedłem i dlaczego zapomniałem o czymś ważnym, co komuś obiecałem? Bo mi się odechciało? Ale ten ktoś czekał. 

Nie dam rady, Boże. Chyba, że z twoją pomocą ....

Teściowa Piotra została uzdrowiona aby usługiwać? Bo jesteśmy Bogu potrzebni. Mamy swoje zadania, powołania, miejsce w świecie. Chorujemy emocjonalnie i somatycznie gdy ich nie wykonujemy. Dręczy nas bezsens życia i daremne próby jego zagłuszenia. Naszym celem jest służyć sobie nawzajem, nie tracąc przy tym własnej wolności i godności! Tego Bóg od nas nie chce. On chce byśmy się rozwijali służąc innym, ucząc się wykonywać coraz lepiej nasze zadania. 

Teraz patrząc na swoje życie dziękuję Ci , Boże, że dałeś mi tylko 1 talent! Więcej bym nie ogarnęła, nie wykorzstala, nie dała rady. I tak wątpię, bym ten jeden zdołała w pełni wykorzystać. Więcej wykorzystać. Ale ufam w Twoje miłosierdzie. Starałam się zrobić coś dobrze tyle ile rozumiałam . 

Do wykorzystania swoich darów potrzebujemy innych ludzi. I oni nas. Starajmy się współpracować swoim jednym talentem z innymi ludźmi, którzy mają ich więcej i wiedzą jak je puścić w ruch w życiu społecznym. 

Uczmy się przyjmować małe talenty tych, którzy mają tylko jeden, bo nikt z nas nie ma wszystkich zdolności i umiejętności. A nawet gdy w danej dziedzinie je masz, przyda ci się ktoś , kto pokaże, jak można zepsuć twoje działanie, żebyś wiedział jak je zabezpieczyć przed głupcami.